Terwijl ik op de reistijdentabel kijk die in het bushokje hangt word ik enigszins blij. Om geen overhaaste conclusies te trekken pak ik mijn telefoon. En jawel hoor. De volgende bus vertrekt om 18:25 en we leven nu om 18:15. Nog genoeg tijd om even een sigaret weg te werken.
Mijn rechterhand gaat dan ook naar mijn linkerborstzak en tovert een aansteker tevoorschijn waarmee ik de nicotinestaaf, die al klaarlag in mijn andere hand snel doe ontbranden. Na mijn eerste hijs neem ik voldaan plaats op de daartoe bestemde bankjes. Om bij mijn vierde hijs verschrikt op te staan; in de verte komt het groene connexion gevaarte aanzetten. Veels te vroeg! Verschrikt gooi ik mijn peuk het gras in en open mijn portemonnee. Na het afstempelen van vier strippen neem ik op
