Over drie kwartier

Over driekwartier stap ik in de auto richting Zoetermeer om daar in “De Boerderij” een optreden van De Dijk bij te wonen samen met mijn vader en mijn broertje. Op zich al gaaf zat, maar deze avond heeft voor mij nog een speciaal tintje.

Jaren geleden, ik was een jaar of tien gok ik, heb ik eerder met bovengenoemd groepje een concert van De Dijk bezocht. Dit was om precies te zijn in Zouterwoude tijdens een festival voor verstandelijk gehandicapten en hun familie. De Dijk gaf daar voor een volle feesttent (ongeveer 400 man) een concert. We gingen erheen met alle leden van een bandje waar mijn vader in speelde. Dat bandje zou mogelijk in het voorprogramma mogen spelen bij enkele volgende optredens. We stonden daar dus met een groep van ongeveer twintig man. Vijf bandleden en hun aanhangsel. Ik ging na een paar nummers volkomen los, al kenden ik de teksten absoluut niet. Geen probleem voor een jochie van tien; dan verzin je gewoon je eigen teksten. Zo werd de tekst “niemand in de stad”  “kom in m’n schoenen staan”. Ik verwisselde gewoon twee teksten, allemaal niet onmogelijk. Ik weet nog de blik van de dochter van één van de bandleden die naast mij stond, ze was blond-lang-dun-vijftien. Ze lachte en kende de teksten duidelijk wel, maar ruilde gezellig met mij mee.

Terug naar de essentie van dit stukje. Waar is, behalve de band, de link tussen die avond en vanavond? Die licht in een gevoel. Mijn vader had het toen niet naar z’n zin, werd gek van de drukte. In het begin stond hij te genieten. Wat ik gaaf vond, want dat had ik hem al maanden niet zien doen. De typische gevolgen van teveel werken enzovoorts. Maar later op de avond betrok zijn gezicht en kreeg hij het te kwaad tussen al die feestende, bier drinkende en dansende mensen. Nu, paar jaar later, heeft hij zijn baan opgezegd en verruild voor wat werken in een eigen bedrijf van mijn moeder. Hij fluit weer door het huis. Is vrolijk, doet wat ie wil doen en ik geniet van hem. Voor mijn gevoel heb ik een ietwat andere vader gekregen. En daar ben ik blij mee. Vanavond word het hoogtepunt daarvan. Wat toen, zes jaar geleden fout ging, kan vanavond worden ingehaald. Ik hoop dat we met z’n drieën, mijn vader broertje en ik, gaan genieten en op deze manier een unieke ervaring op gaan doen. Zo niet, dan heb ik in ieder geval op de juiste wijze mee kunnen zingen. Want de teksten heb ik uit me hoofd geleerd…..