Mijn gevoel is belangrijk voor mij. Ik ben een echt gevoelsmens. Alleen gevoel uitdrukken in woorden is vaak erg lastig. Ik heb een aantal favoriete woordjes, en 1 daarvan is weemoedig. Veel mensen kijken vreemd op hoe ik beschrijf dat ik met een weemoedig geval uren lang in een trein kan zitten, naar buiten kijken terwijl de wereld aan mij voorbij trekt. De bomen, het gras, de koeien en de akkers. Het is allemaal een bewijs van onze aanwezigheid en het heeft een onovertroffen schoonheid. Zelfs in een vervallen fabrieksgebouw zie ik het mooie van ‘wij, de mens’. Om voor eens en altijd dat gevoel te verduidelijken, en het misverstand uit de wereld te helpen dat weemoedig per definitie depresief is, geef ik u het volgende citaat. Een van de mooiste citaten die ik tegen ben gekomen.
‘Melancholie in de betekenis van weemoed. En weemoed is ook een prettig gevoel, niet te vergelijken met het gevoel van uitzichtloosheid en zinloosheid dat de depressieve patiënt heeft. Integendeel, de weenmoed is bij uitstek het gevoel waarin de zin van het leven niet betwijfeld wordt, maar juist ervaren. Als je op het strand ij zonsondergang een weemoedig gevoel krijgt door al die kortstondigheid, ervaar je toch iets als: dit is de essentie van het bestaan.’
Psychiater Van den Hoofdakker in een interview in de Volkskrant
