En toch moet ik het even kwijt: mijn persoonlijke frustratie over afstandsbedieningen. Ieder huishouden heeft graag beeld en geluid. Dat klinkt niet zo complex.
Hoe kan het dan toch dat voor datzelfde beeld en geluid zo ongeveer 12 afstandsbedieningen nodig zijn. Ik bedoel, wil ik samen met mijn lief op zondag een film gaan kijken, zijn wij voorzien van een waar leger aan afstandsbedieningen. Hoe moeilijk kan het zijn? Als mensheid zijn wij in staat een man op de maan te zetten, maar we krijgen het niet voor elkaar om eenvoudige commando’s naar een eenvoudig elektronisch apparaat te sturen vanuit een enkele afstandsbediening. Een gemiddeld audioapparaat of een radio is toch geen hyper-complex ding. Het apparaat moet gewoon aan of uit en harder of zachter kunnen.
Het blijkt dat wij als samenleving zo contactgestoord geworden zijn dat zowel de verschillende fabrikanten van apparaten als de apparaten zelf niet eens meer met elkaar kunnen communiceren. Wij hebben thuis echt geen bijzondere dingen staan. Een versterker, een radio, een digitale TV tuner, een TV en een DVD speler. Alleen deze apparaten hebben elk een eigen afstandsbediening. Het is slechts beeld en geluid! Wat kan daar moeilijk aan zijn. Als ik een DVD wil kijken dan voer ik altijd dezelfde serie handelingen uit. TV aan, DVD aan, TV op het DVD kanaal, versterker aan, versterker op de TV zetten, als de radio aanstaat, deze uitzetten en als er geen DVD in het laatje van de DVD speler zit, dan zou ik het wel erg fijn vinden als deze alvast open zou gaan. Het enige wat ik dan nog hoef te doen is de gewenste DVD in de speler plaatsen en een alom machtige play knop in te drukken. Dit is toch geen raketwetenschap of ben ik gewoon niet van deze wereld?
Misschien is dat wel de reden dat ik geen TV kijk. Mijn jarenlange opgebouwde frustratie over de afstandsbedieningen. En alsof dat nog niet genoeg is, naast het feit dat je een miljoen afstandsbedieningen nodig hebt, wordt daar op de gemiddelde bank van de huiskamer een serieuze strijd om geleverd. Twee keer frustratie op een door-de-weekse zondag dus.
Misschien snap ik het allemaal gewoon niet. Misschien zit er een dieper liggende gedachte achter. Als je het geluid harder of zachter wil zetten dan moet je, serieus waar, bepalen welke van de vijf afstandsbedieningen je daarvoor nodig hebt. Vind je het gek dat oudere mensen dement en seniel worden. Tegen de tijd dat ik met pensioen ga hebben we 118 afstandsbedieningen in huis liggen. Eentje voor de TV, DVD, ipod, voordeur, licht, koelkast, electronische huiskat, koffiezet-unit, het planten-water-geef-systeem, de gordijnen en de vloerverwarming om maar eens met de meest eenvoudige apparaten te beginnen.
Dat ga ik allemaal niet trekken, tegen die tijd heb ik het al lang opgegeven. Dan zit ik op het strand met mijn lief en een verschrikkelijk mooi boek. Het enige probleem is dus hoe ik het tot die tijd overleef. In pure wanhoop hebben we de TV uitgezet en zijn gewoon met elkaar gaan praten. Flesje wijn erbij en oudhollandsch praten over de mooie dingen van het leven. Zoals mijn goede vriend het altijd zo mooi verwoordde, de goede gesprekken gaan over het leven, de liefde en de dood.
Bij nader inzien, misschien moeten er wel meer afstandsbedieningen komen, misschien gaan we dan wel het dan inzien en op een gegeven moment wél met elkaar praten. Net zoals de tijd voor de TV en misschien, heel misschien, gaan we elkaar beter begrijpen. Hierbij mijn advies, zet alles uit waar stroom doorheen gaat en trek een fles wijn open. Geniet van elkaar en het gezelschap. Een fijne avond verder.
