Vandaag heb ik de Amstel Gold Race gereden. Had ik al verteld dat ik eigenlijk helemaal niet zo goed ben in fietsen? Nee? Nou bij deze en ik heb vooral problemen met klimmen. Een rondje op de mountainbike vind ik leuk alleen doe ik dat de laatste tijd niet zo vaak meer. Daarbij geef ik direct toe dat klimmen mijn zwakste punt is. Een tijdje geleden vroeg een vriend van mij of ik zin had om de Amstel Gold Race te rijden. In mijn naïviteit dacht ik, Amstel Gold Race, dat zal wel in de buurt van de Amstel zijn. Vanuit Amsterdam een rondje in Noord Holland fietsen dus. Daar kom ik wel uit dus antwoordde ik enthousiast ja, lijkt me leuk.
Later ging ik op internet nazoeken waar dit evenement eigenlijk gehouden wordt. Zuid Limburg. Met de finish bovenop de Couwberg. Niet leuk. Dit klinkt ineens behoorlijk vermoeiend. Had ik al verteld dat ik niet zo goed kan klimmen? Een lichte zucht ging er door mij heen. Dat had hij wel even mogen vertellen. Waarschijnlijk was het een tactische zet om het mij niet te vertellen. Nu heb ik al ja gezegd.
De afgelopen paar weken ben ik aan het trainen geweest. Hij had mij ingeschreven voor de 125 kilometer rit. Ik had nog nooit meer dan 40 kilometer op 1 dag gefietst dus ik had nog wat te doen. Inmiddels ben ik helemaal op de hoogte van de 100 kilometer fietsbarierre, het begrip hongerklop en welke koolhydraten je wel of niet tijdens het fietsen tot je moet nemen. Geen idee of mijn leven nu verrijkt is met deze bijzondere informatie. Na een aantal trainingsronden in Duitsland, in de randstad heb je niet zoveel bergen, was ik min of meer op stoom. Ook klimmen kun je leren ben ik nu achter. Het enige waar ik niet aan kan wennen is dat na een uur of vier mijn achterwerk met grenzeloze perfectie een houten plank heeft geïmiteerd.
Vandaag was de dag. Vergezeld van 12.000 andere renners heb ik samen met mijn fietsmaat deze tocht der tochten, volgens de kenners, gereden. Het evenement deed mij een beetje aan de Nijmeegse 4daagse denken. Veel deelnemers, goede organisatie en een grote variariteit in deelnemers. Wij waren als een van de weinige op een mountainbike van start gedaan.
Onderweg twee ongelukken gezien. Niet leuk, helaas wel realiteit. Tijdens het fietsen kwamen we ook een vrouw tegen die meefietste op haar boodschappenfiets. En jawel, de zijtassen zaten nog achterop. Dan valt een mountainbike ineens heel erg mee. Ze heeft waarschijnlijk vanochtend gewoon haar dagelijkse fiets gepakt, het startnummer erop geplakt en van start gedaan. Bikkel.
We hebben genoten. Limburg is bijna onnederlands mooi, er zijn geen twee huizen hetzelfde. Geen idee of ze hier een welstandscommissie hebben, maar als ze die in Limburg hebben dan hebben deze een wel hele ruime kijk op architectuur. We hebben ruim vijf uur rondgereden en zijn we tot de conclusie gekomen dat ze in Limburg geen gebrek aan geld hebben.
Het klimmen was afzien, dat kan ik onmogelijk ontkennen. Maar voor de rest ging het eigenlijk makkelijker dan ik had verwacht. Niet om stoer te praten maar soms zit het mee. En vandaag zat het mee. Geen idee of ik volgend jaar weer mee mag rijden, stiekem hoop ik van wel. Amstel Gold Race *check*
