Een geniaal stukje in de trouw van Woensdag 14 mei. Eenpredikant verteld hoe zij niet-kerkelijke huwelijksvoltrekkingen toch tot eenmooi eind weet te brengen. Als ambtenaar van de burgerlijke stand mag zij ookvoor de overheid huwelijken bekrachtigen, en dat doet ze op een mooie manier.In de laatste alinea haalt ze echter nog iets veel mooiers aan: volgens haarmoeten er naast trouwrituele ook scheidingsrituele hebben. Vooral voorscheiding met kinderen is dit belangrijk. Benoem nog een keer met z’n allen demooie momenten die je hebt gehad, beloof elkaar de kinderen op te voeden engoede ouders te zijn, en blaas samen een kaars uit of geef elkaar je ringterug.
En hoe enorm gelijk heeft ze: in Nederland strand gemiddeld1/3 van de huwelijken. We hebben het hier over honderdduizenden emotionelegebeurtenissen per jaar. Waarom gaan we daar zo aan voor bij, zien we dat alseen formaliteit, en nemen we niet de tijd om stil te staan bij de beslissingdie je genomen hebt? Waarom besluit je niet om iets wat je samen had, samen afte sluiten? Nog een keer naast elkaar te staan en te zeggen: ‘ ja ik wil, ja ikwil scheiden’ .
Mensen scheiden vaak niet voor de lol en met een happy ending.
Om er nou een heel ritueel van te maken, ik denk dat het daarvoor te negatief geladen is.
“Waarom gaan we daar zo aan voorbij, zien dat asl een formaliteit en nemen we niet de tijd om stil te staan bij de beslissing die we genomen hebben?”
Mensen staan er wel degelijk bij stil, of ze nou willen of niet. Een scheiding brengt zoveel gewicht met zich mee, zowel op financi
Het trouwen dat is een hele onderneming maar uit elkaar gaan dat doe je ook niet zomaar…
Ik hoorde daar wat wijze woorden over van een oude buurman van Kees en die zei dat op zo’n leuke manier dat je er gewoon over na ging denken, van eh… inderdaad dat is niet zomaar ff geregeld dat kost best veel moeite en je kan gaan scheiden maar als er kinderen in het spel zijn dan kom je eigenlijk nooit meer van elkaar af.
Lijkt mij toch wel iets om daar voor je “emotionele ik” op een speciale manier afscheid van te nemen door elkaar de ring terug te geven (als je toch bij de notaris zit) om dan toch op die manier te laten zien aan elkaar van eh; hier houd het dan op !
Denk dat voor een hoop mensen dat een bepaald gevoel geeft van het leren of snappen om vanaf dat moment elkaar “los” te laten en het te accepteren dat je ieder een aparte weg opgaat, ik denk dat dat wel belangrijk is voor een hoop mensen om dat op die manier te doen om het beter te kunnen realiseren wat er gebeurt is en wat dan….