Meer en meer wordt er in onze maatschappij voor je gedacht. We leren steeds minder eigen vaardigheden en vlakken steeds meer in ons gevoel af. Laat ik een voorbeeld geven. Stel je de volgende situatie eens voor. Je zit op een druk terras en aan de overkant van de straat is een parkeerplek vrij. Op een gegeven moment komt er een imposante auto aan. Deze rijdt langzaam, besluit daar te gaan parkeren en begint de routine. Maar die blijkt niet foutloos te gaan. Sterker nog, een beschamend aantal insteken zijn nodig om uiteindelijk de auto een halve meter van de stoep geparkeerd te krijgen. De man stapt ongemakkelijk uit en dat is volkomen terecht. Een gênante situatie voor deze beste man.
Nu heb je tegenwoordig parkeerautomaten. Die scannen in het voorbij rijden de straat en als er een passende vrije parkeerplek gevonden is, gaat er een groen lampje op het dashboard branden. Vervolgens ziet de bestuurder ‘Hands off the wheel’ op het display verschijnen (geen grapje) en de auto parkeert automatisch voor je in. Natuurlijk sta je perfect geparkeerd, maar sluit de kans niet uit dat het terras je automaat herkend heeft. Geen pluspunten voor deze man.
Persoonlijk vind ik dat je als man strak moet kunnen inparkeren. Punt. En als je dat niet kan dan ga je maar een middag of 2, 3, 4 oefenen net zolang totdat je de kunst van het quasi-nonchalant inparkeren je eigen gemaakt hebt. In dat geval stap je namelijk met een ‘Oh Yes-gevoel’ uit bij het terras. Nailed that one.
Laat ik het leuker maken. Dezelfde situatie met dezelfde grote imposante auto, maar nu met een vrouw achter het stuur. Als zij in 1x tegenover een vol terras soepel en rete-strak inparkeerd, dan is het niet ‘Oh Yes’, maar meer van ‘Oh Sweet Hell Yeah!’ En uiteraard stapt ze vervolgens quasi-nonchelant uit en doet alsof dit voor haar de normaalste zaak van de wereld is. Waarschijnlijk zal het gehele terras een eerbiedwaardige knikje met het hoofd voor haar maken. En zij voelt zich voor op moment queen of the hill. Dat kickass moment heeft ze voor die dag alvast binnen.
Maar met een parkeerautomaat vervallen de bovenstaande momenten en het bijbehorende euforische gevoel voor de bestuurders. Dan krijg je dat heerlijke gevoel niet meer. We worden in toenemende mate ‘geholpen’ door technologie zoals apps en technische hulpmiddelen en hebben daarmee gemak toegestaan in ons leven. Anderen hebben voor jou nagedacht dus. Alles in het leven komt met een trade-off, er is altijd een prijs voor iets. En de prijs voor gemak is mijns inziens dat je jezelf het gevoel van euforische momenten hebt ontzegd. Ieder het zijne natuurlijk, maar gun jezelf eens wat ongemak en leef wat spartaanser. Het zal je op een grotere glimlach bij je eigen kickass-momenten doen opleveren.
