Kort geleden waren er rellen in Gerdermalsen. Ik begrijp deze mensen wel, ze hadden namelijk geen alternatief. Op het internet is er overwegend afkeurend gereageerd naar de mensen die geweld hadden gebruikt. Geweld is nooit goed en ze hadden de dialoog aan moeten gaan. Maar wat nu als een dialoog niet mogelijk is en geweld de enig overgebleven optie is.
Om een dialoog te voeren heb je een zekere vaardigheid nodig. Deze vaardigheid bestaat uit woordvaardigheid, gesprekstechnieken en de kunst van het argumenteren. Helaas worden er maar al te vaak drogreden gebruikt en het weerleggen daarvan is een nobele kunst. Het kunnen voeren van een dialoog is een vaardigheid en hier wordt je niet mee geboren. Dit vergt oefening, opleiding en ervaring. Het is een vaardigheid zoals het vak van stratenmaker ook een vaardigheid is. Ieder zijn vak. Indien je met elkaar in dialoog zou willen treden, dan zullen beide partijen een voldoende mate van vaardigheid met betrekking tot het voeren van een dialoog meester moeten zijn. Het is de fundamentele voorwaarde voor het voeren van een gelijkwaardige dialoog.
Indien deze gelijkheid niet aanwezig is zal degene met de grootste verbale kracht eenvoudig de andere kunnen overschaduwen. Dan gaat het niet meer over de argumenten met betrekking tot het onderwerp, maar wie de grootste verbale kracht heeft. En daarmee is het voeren van een discussie op basis van argumenten teniet gedaan. Het is geen eerlijke strijd meer.
In Nederland heb je het recht op inspraak. Dat houd in dat je je mening kan geven over een bepaald onderwerp. Helaas wordt dit nog wel eens misbruikt om degene die zijn mening geeft buitenspel te zetten. Maar al te vaak wordt het volgende scenario toegepast. Een bestuurder wil een beslissing nemen. Mensen zijn hierop tegen en laten dat middels inspraak weten. En de bestuurder zegt daarna, “Ik hoor wat je zegt en ik begrijp het ook, maar we gaan het toch doen’. En omdat je je inspraak gehad hebt, kun jij mij daarvan niet weerhouden. Ik heb naar je geluisterd maar toch anders besloten.” Hoeveel zin heeft inspraak dan nog?
Tel deze twee zaken bij elkaar op en het gevoel van machteloosheid en daaruit voortvloeiende frustratie is geboren. Mensen zijn niet zomaar agressief, daar is in de regel een lang traject van frustratie aan vooraf gegaan. Daarom begrijp ik die mensen die geweld in Geldermalsen gebruikt hebben maar al te goed. Niet dat geweld gebruiken oke is, maar deze mensen hadden geen andere uitweg. Er valt letterlijk niet met de zittende bestuurders te praten. Die zijn zo overtuigd van hun eigen gelijk dat de dialoog niet meer mogelijk was. Helaas geldt dit niet alleen voor Geldermalsen. Als het geweld begint is dat een teken dat de dialoog eenvoudigweg niet meer mogelijk was. Laten we de oorzaak van geweld oplossen in plaats van aan symptoombestrijding te doen.
