In oktober 2020 heeft Dr. Roel Pieterman een uitstekend discussiestuk in het tijdschrift ‘Recht der Werkelijkheid’ geschreven. Daarin werkt hij een onderbouwde analyse uit wat het gevolg is van het door de overheid gehanteerde Covid beleid. Daarbij maakt hij de vergelijking tussen gewonnen qaly’s (kwaliteitslevensjaren) en verloren qaly’s voor onze samenleving. Samengevat, we worden er met zijn allen slechter van door huidige beleid te volgen.
Naast die conclusie kan er ook gesteld worden dat ‘Flatten the curve’ zorgt voor ‘deepen the crisis’. En dat zorgt er weer voor dat meer mensen aan niet-covid reden dood gaan. Je kunt stellen dat per saldo gaan er meer mensen dood dan we aan het redden zijn. En dit is krankzinnig als je nagaat dat de overheid als doel heeft om de volksgezondheid optimaal te bevorderen.
‘Daarin heeft ook de overheid een rol, via het scheppen van de juiste randvoorwaarden.’ Dat wil zeggen: bij de bestrijding van COVID-19 dient de overheid de middelen zo in te zetten, dat de volksgezondheid optimaal bevorderd wordt.’
Pieterman trekt als onomstotelijke conclusie dat het toegepaste beleid van de overheid juist het tegenovergestelde bereikt: Onze samenleving is er als geheel in een slechtere gezondheid terechtgekomen met een enorm verlies aan qaly’s tot gevolg.
Een van de verwijzingen in het artikel gaat naar het rapport van Gupta Strategists die schattingen geeft van de gezondheidsschade van uitgestelde zorg.
‘Ziekenhuiszorg voor COVID-patiënten heeft in Nederland naar schatting 13 duizend tot 21 duizend gezonde levensjaren (QALY’s) gered (in maart en april). Echter, deze winst ging gepaard met een onacceptabel verlies in de reguliere zorg. Terwijl COVID-zorg de ziekenhuizen overspoelde, liep juist de reguliere zorg ongekende, disproportionele schade op. Het stopzetten van de reguliere zorg leidde tot een verlies van naar schatting 100 duizend tot 400 duizend levensjaren. Daarmee is het verlies in de reguliere zorg ongeveer tien keer zo hoog als zowel het aantal gezonde levensjaren gewonnen met COVID-zorg als het aantal gezonde levensjaren verloren door COVID’
Hier vindt je het volledige artikel van dr Roel Pieterman: Coronapandemie 2020: een kritisch perspectief.
De reden dat we krampachtig aan het dit beleid vasthouden is ons collectieve onvermogen om met de dood om te gaan. De dood is het taboe wat we met zijn allen niet in het gezicht durven aankijken.
Want de werkelijke discussie die we met zijn allen moeten voeren is het aloude trolleyprobleem: je oma dood of al je familieleden werkloos. Pick one.
