Nog een laatste keer naar de zee kijken.

Soms zijn er van die initiatieven die niks doen aan de wereldvrede, geen hongerige kinderen in Afrika voeden en niet stil staan bij klimaatveranderingen. Initiatieven die een direct resultaat hebben, tranen in mijn ogen veroorzaken, en dankzij de moed van een paar heel wat mensen gelukkig maken. De Stichting Ambulance Wens is zo’n initiatief.

Kees Veldboer is ambulanebroeder. Hij ziet elke dag leed, dood en leven voorbij trekken. Maar na werktijd laat hij iemand die de dood aan de deur hoort kloppen nog een laatste keer echt genieten van het leven.

‘Hij reed de man na een behandeling in het ziekenhuis naar huis. “We hadden nog wat tijd over en stopten aan de waterkant bij Vlaardingen”, verteld Veldboer. “Die meneer genoot van de schepen die langskwamen. Hij had nog zo graag een dagje door de haven van Rotterdam willen gaan, maar dat ging niet meer. De Kerst zou hij niet halen. Dat heeft me aan het denken gezet. Ik ben gaan bellen en uiteindelijk kreeg deze meneer geheel gratis een rondvaart van twee uur door de havens van Rotterdam.”

Als ik dit lees krijg ik een gevoel van niettigheid over mij heen. Die man is zo geweldig, die doet wat heel veel mensen wel zouden willen doen. Die trekt de stoutte schoenen aan en regelt het gewoon. Dat vind ik schitterend. Zeker als je het hele artikel leest, moet iedereen toegeven dat dit gewoon mooi is. Geen wereldverbeteraar, hij veranderd niets aan het leven, maar laat gewoon een paar mensen nog even, heel even, genieten. Om daarna te kunnen sterven.

Het hele artikel vind je hier. Geen zin in een brok in je keel door een verschrikkelijk goed geschreven stuk? De website vind je hier.

Ow en ik roep het niet vaak, mede omdat ik zelf vrijwel niets kan missen, maar mocht je nog eens een keer een donatie willen doen, dan lijkt dit meer dan geschikt. Het zou voor mij een wens zijn om iemand, al is het maar 1 iemand, overtuigd te hebben om een donatie te doen. Wie durft? Gegevens vind je hier.