We liepen door Rotterdam en ik had geen idee dat er iets stond te gebeuren wat voor altijd op mijn netvlies gebrand zou zijn. Laat ik bij het begin beginnen. Ik was begin 20 en was met wat vrienden aan het stappen. Een paar mannen, stoere plannen en iets meer geld bij ons dan we eigenlijk konden veroorloven.
Geen van ons had echt een voorkeur waar we heen zouden gaan. Verschillende tenten passerde ons maar niet een plek kon de intresse van ons allen krijgen. Todat we bij de pianobar aankwamen, toen waren we allemaal even stil. Dit was de place to be, hier moesten we zijn. Dat hoefde je niet te weten, dat voelde je gewoon. We gingen naar binnen en de portiers keken ons streng aan terwijl we door de grote deur naar binnen gingen.