Kees-Jan Diepstraten

De eerste keer dat ik dit bericht hoorde dacht ik dat het een grapje was. Ja wist ik veel dat je ook christelijke fundamentalisten hebt die nog gewoon actief in Nederland zijn.

“Urkers gewaarschuwd voor Halloween” Kijk dit filmpje even en als je mond daarna open staat, dan klopt dat. Luuk Koelman heeft er ook een stukje aan gewijd.

In Amerika is het normaal dat je je tegenstander ‘bashed’. Met andere woorden, je maakt jezelf beter door je tegenstander naar beneden te halen. Ook een manier. Maar goed, het levert wel leuke reclame op. En als je dat soort reclame nu met een engels accent wil zien, klik dan op deze:

Mocht je helemaal los willen gaan op deze reclames, op de apple site kun je de hele collectie hier vinden.

Natuurlijk wil ik de mac zeker niet heilig verklaren. Onderstaand filmpje brengt de zaken weer in balans:

En voor de liefhebbers de Southpark versie
South Park Mac vs. PC
En de Playstation 3 vs de WII
Playstation 3 vs WII

Goed, na mijn deprimerende post van vanmiddag is het tijd voor oud hollands leed vermaak. Wat is er nou leuker dan lachen op anderen? En hoe kan dat beter met een graafmachine, water, bladeren en een verborgen camera? Enfin, kijkt u zelf maar!
Leedvermaak

Ik ben niet snel iemand die klaagt in termen als ‘waar gaat het heen met de wereld?’. Toch las ik net een stukje waarvan mijn nekharen overeind gingen staan.

De zaak: Sidney B (21) en Charity D(21). (wat een naam) staan terecht voor het doodschieten van de zestien jaar oude Babak Hadjipour in Maart 2007. Oke, dat is vreemd. Waarom zouden twee mensen een jongen doodschieten? Dat doen drugsbaronnen, zware criminelen. Die straatjongens vallen elkaar toch alleen aan met grove woorden en af en toe een mes? Nee, tegenwoordig zijn er kringen waarin men elkaar gewoon afschiet.

Nouja, het zei zo. Ik zal het nooit begrijpen, maar het schijnt zo te zijn. Waar ik pas echt vreemd van ga kijken is de volgende pasasage uit het bericht op nu.nl:
Het OM eiste vorig jaar oktober voor de rechtbank in Utrecht een straf van zes jaar cel en tbs met dwangverpleging tegen de vriendin van B. Zij zou B. hebben opgestookt om Hadjipour dood te schieten. De rechtbank ging daar niet in mee omdat het in haar omgeving vrij normaal zou zijn om doodsbedreigingen te uiten zonder daar verder iets mee te doen.

Kan iemand mij ALSJEBLIEF uitleggen sinds wanneer het NORMAAL is om mensen regelmatig de dood in te wensen? En dan ook graag uitleggen waarom ONZE rechters, die de algemene normen en waarden zoals deze in de wet zijn opgenomen moeten toepassen, iemand vrijpleiten van aanzetten tot moord, omdat dat ‘nou eenmaal normaal is’? Sorry, maar hier kan ik gewoon niet bij.

En toch moet ik het even kwijt: mijn persoonlijke frustratie over afstandsbedieningen. Ieder huishouden heeft graag beeld en geluid. Dat klinkt niet zo complex.

Hoe kan het dan toch dat voor datzelfde beeld en geluid zo ongeveer 12 afstandsbedieningen nodig zijn. Ik bedoel, wil ik samen met mijn lief op zondag een film gaan kijken, zijn wij voorzien van een waar leger aan afstandsbedieningen. Hoe moeilijk kan het zijn? Als mensheid zijn wij in staat een man op de maan te zetten, maar we krijgen het niet voor elkaar om eenvoudige commando’s naar een eenvoudig elektronisch apparaat te sturen vanuit een enkele afstandsbediening. Een gemiddeld audioapparaat of een radio is toch geen hyper-complex ding. Het apparaat moet gewoon aan of uit en harder of zachter kunnen.

Het blijkt dat wij als samenleving zo contactgestoord geworden zijn dat zowel de verschillende fabrikanten van apparaten als de apparaten zelf niet eens meer met elkaar kunnen communiceren. Wij hebben thuis echt geen bijzondere dingen staan. Een versterker, een radio, een digitale TV tuner, een TV en een DVD speler. Alleen deze apparaten hebben elk een eigen afstandsbediening. Het is slechts beeld en geluid! Wat kan daar moeilijk aan zijn. Als ik een DVD wil kijken dan voer ik altijd dezelfde serie handelingen uit. TV aan, DVD aan, TV op het DVD kanaal, versterker aan, versterker op de TV zetten, als de radio aanstaat, deze uitzetten en als er geen DVD in het laatje van de DVD speler zit, dan zou ik het wel erg fijn vinden als deze alvast open zou gaan. Het enige wat ik dan nog hoef te doen is de gewenste DVD in de speler plaatsen en een alom machtige play knop in te drukken. Dit is toch geen raketwetenschap of ben ik gewoon niet van deze wereld?

Misschien is dat wel de reden dat ik geen TV kijk. Mijn jarenlange opgebouwde frustratie over de afstandsbedieningen. En alsof dat nog niet genoeg is, naast het feit  dat je een miljoen afstandsbedieningen nodig hebt, wordt daar op de gemiddelde bank van de huiskamer een serieuze strijd om geleverd. Twee keer frustratie op een door-de-weekse zondag dus.

Misschien snap ik het allemaal gewoon niet. Misschien zit er een dieper liggende gedachte achter. Als je het geluid harder of zachter wil zetten dan moet je, serieus waar, bepalen welke van de vijf afstandsbedieningen je daarvoor nodig hebt. Vind je het gek dat oudere mensen dement en seniel worden. Tegen de tijd dat ik met pensioen ga hebben we 118 afstandsbedieningen in huis liggen. Eentje voor de TV, DVD, ipod, voordeur, licht, koelkast, electronische huiskat, koffiezet-unit, het planten-water-geef-systeem, de gordijnen en de vloerverwarming om maar eens met de meest eenvoudige apparaten te beginnen.

Dat ga ik allemaal niet trekken, tegen die tijd heb ik het al lang opgegeven. Dan zit ik op het strand met mijn lief en een verschrikkelijk mooi boek. Het enige probleem is dus hoe ik het tot die tijd overleef. In pure wanhoop hebben we de TV uitgezet en zijn gewoon met elkaar gaan praten. Flesje wijn erbij en oudhollandsch praten over de mooie dingen van het leven. Zoals mijn goede vriend het altijd zo mooi verwoordde, de goede gesprekken gaan over het leven, de liefde en de dood.

Bij nader inzien, misschien moeten er wel meer afstandsbedieningen komen, misschien gaan we dan wel het dan inzien en op een gegeven moment wél met elkaar praten. Net zoals de tijd voor de TV en misschien, heel misschien, gaan we elkaar beter begrijpen. Hierbij mijn advies, zet alles uit waar stroom doorheen gaat en trek een fles wijn open. Geniet van elkaar en het gezelschap. Een fijne avond verder.

Wat doe je als een gebrek aan inspiratie hebt en je toch wat nieuws wil verzinnen? Juist, je kopieert een idee. De nieuwe PC van HP heeft wel heel erg veel weg van de iMac. Qua looks (alleen dan zwart ipv wit) en qua behuizing (all-in-one) maar dan op WIndows.

Wat ik wel na moet geven, het concept van het touchscreen is wel heel erg cool. Een paar weken geleden heb ik voor het eerst gespeeld met een 19′ touchscreen in combinatie met Windows en dat is toch wel gewoon leuk. Je vinger als muis, toch net ff wat anders. Je voelt je gelijk Tom Cruise in de film Minority Report. Dus als je wel de looks maar niet een Apple wilt, hierbij de nieuwe HP SmartTouch PC.

De techniek staat voor niks tegenwoordig. Niemand heeft tegenwoordig meer een ouderwetse carkit waar je je telefoon in moet klikken, aan moet hangen oid. Het gebeurt nu allemaal via bluetooth.

Het mooie van bluetooth is dat je je telefoon gewoon in je zak kan houden. Maar het enige nadeel is dat je telefoon niet oplaad. Veel mensen hebben aan de lijven ondervonden dat je regelmatig met een lege telefoon accu komt te zitten als je zo’n ouderwetse carkit gewend bent. Kees gaf ons een een tijd geleden een oplossing, de handmatige telefoonoplader. Alleen moet je je helemaal scheel draaien wil je er 1 streepje bij krijgen. Nu is er DE oplossing.

Zie hier, de Turbo Charge. De Turbo Charge is een apparaat waar je een gewone aa batterij in kan stoppen en deze daarna aan kan sluiten aan je telefoon. Er is een beste waslijst aan telefoon die het apparaat ondersteunt. Een gadget die standaard in je dashboard kastje hoort te liggen!